Inklaringsdocumenten en -procedures

In dit hoofdstuk vindt u:

• de documenten die nodig zijn voor de inklaring in de EU
• informatie over het verkrijgen van een EORI-nummer
• de verschillende douaneregelingen
• informatie over bewijzen van oorsprong als onderdeel van de inklaring
• specifieke informatie voor elke EU-lidstaat met betrekking tot de invoer

Documenten die nodig zijn voor de inklaring in de EU

Bewijs van oorsprong

Een bewijs van oorsprong is een internationaal handelsdocument dat certificeert dat de goederen die deel uitmaken van een zending, afkomstig zijn uit een bepaald land of gebied. Het moet samen met het ED worden aangegeven en ter inklaring bij de douane worden aangeboden.

In het algemeen kan de oorsprong van de goederen worden aangetoond door:

• certificaten van niet-preferentiële oorsprong waaruit blijkt dat het land van oorsprong van de goederen niet in aanmerking komt voor een preferentiële behandeling. Deze certificaten worden gewoonlijk afgegeven door de kamers van koophandel.
• certificaten van preferentiële oorsprong, waardoor goederen in aanmerking komen voor verlaagde rechten of nulrechten wanneer zij worden ingevoerd uit derde landen waarmee een preferentiële overeenkomst is ondertekend.

Deze certificaten moeten worden afgegeven door de douaneautoriteiten van het land van uitvoer en moeten bij de inklaring worden overgelegd.

• het soort certificaat waarvoor de aanvraag wordt ingediend, wordt bepaald door elke preferentiële overeenkomst: Formulier A (voor SAP-regeling), EUR MED (voor sommige concrete gevallen in het PEM-systeem) of 1 EUR (alle andere gevallen)

• door de exporteur in het begunstigde of partnerland afgegevenfactuurverklaringen. Er moet onderscheid worden gemaakt tussen twee situaties
  • voor zendingen tot 6,000 EUR kunnen factuurverklaringen worden afgegeven door elke exporteur in het begunstigde land/partnerland.
  • voor zendingen van meer dan 6,000 EUR worden factuurverklaringen alleen afgegeven door een toegelaten exporteur.

Een specifiek geval van factuurverklaringen is het REX-systeem.

Certificaten van bindende tariefinlichtingen en/of bindende oorsprongsinlichtingen kunnen ook worden overgelegd.

Zie ook:

• Enigadministratief document downloaden (ED) (Excel-document)
• Meer informatie over de douaneaangifte

Summiere aangifte bij binnenbrengen (ENS)

De summiere aangifte bij binnenbrengen bevat voorafgaande vrachtinformatie over zendingen die de EU binnenkomen. Het stelt de douane in staat een risicoanalyse uit te voeren voor beveiligings- en veiligheidsdoeleinden. De ENS moet bij het eerste douanekantoor van binnenkomst in de EU worden ingediend door de vervoerder van de goederen (door de vervoerder van de goederen, hoewel dit in sommige gevallen kan worden gedaan door de invoer-geadresseerde of een vertegenwoordiger van de vervoerder of importeur) — zelfs als de goederen niet in de EU zullen worden ingevoerd. De volgende termijnen voor het indienen van de ENS op basis van de wijze van vervoer van de goederen zijn van toepassing

• containervervoer over zee: ten minste 24 uur voor het begin van het laden in de buitenlandse haven
• zeevracht in bulk: ten minste 4 uur voor aankomst
• korte vaart: ten minste 2 uur voor aankomst
• korteafstandsvluchten (minder dan 4 uur): ten minste op het werkelijke opstijgmoment van het luchtvaartuig
• langeafstandsvluchten (4 uur of meer): ten minste 4 uur voor aankomst op de eerste luchthaven in het douanegebied van de EU
• wegverkeer: ten minste 1 uur voor aankomst

Opmerking: De summiere aangifte bij binnenbrengen vereist informatie die is opgenomen in documenten die afkomstig zijn van de exporteur (cognossement, handelsfacturen, enz.). Zorg ervoor dat deze documenten de voor de indiening van de aangifte verantwoordelijke partij tijdig bereiken. Meer informatie over de summiere aangifte bij binnenbrengen. Het douanewetboek van de Unie bevat meer details over risicoanalyse in deze aangifte. Zie veelgestelde vragen over ENS.

Registratie als marktdeelnemer (EORI-nummer)

Het EORI-nummer (Economic Operator Registration and Identification) is een uniek identificatienummer dat door een douaneautoriteit in een EU-land wordt toegekend aan alle marktdeelnemers (zowel bedrijven als particulieren) die activiteiten verrichten die onder de douanewetgeving van de EU vallen. Importeurs die buiten de EU zijn gevestigd, krijgen voor het eerst een EORI-nummer toegewezen wanneer zij:

• een douaneaangifte
• een summiere aangifte bij binnenbrengen (ENS)
• summiere aangifte bij uitgang (EXS)

Marktdeelnemers gebruiken dit nummer in alle communicatie met EU-douaneautoriteiten wanneer een op de EU gebaseerde identificatiecode vereist is, bijvoorbeeld in douaneaangiften. Reeds toegekende EORI-nummers kunnen bij een van de Europese Commissie worden gecontroleerd. De autoriteiten die EORI-nummers in elk EU-land registreren, kunnen worden opgezocht.

Zie ook de EORI-richtsnoeren.

Douaneprocedures in de EU

Wanneer goederen bij het douanekantoor van binnenkomst in de EU aankomen, worden zij in tijdelijke opslag onder douanetoezicht geplaatst (niet langer dan 90 dagen) totdat zij een van de volgende douaneregelingen krijgen toegewezen (of wederuitgevoerd):

Vrijgave voor het vrije verkeer

De regeling voor het in het vrije verkeer brengen heeft tot doel alle invoerformaliteiten te vervullen zodat de goederen op de markt van de Unie kunnen worden verkocht.

Goederen worden tot verbruik uitgeslagen zodra aan alle invoervereisten is voldaan:

• Alle toepasselijke rechten en andere heffingen zijn betaald.
• Voor goederen waarvoor contingenten gelden, zijn invoercertificaten overgelegd.
• Alle toepasselijke vergunningen en certificaten (bv. een veterinair certificaat voor bepaalde dieren of dierlijke producten) zijn overgelegd.

Ingevoerde goederen worden door middel van een douaneaangifte onder de regeling geplaatst. De datum waarop deze aangifte door het douanekantoor in een EU-land wordt aanvaard, is ook de datum die in aanmerking wordt genomen voor de berekening van het bedrag aan invoerrechten, belasting over de toegevoegde waarde en accijnzen, indien van toepassing.

Bijzondere procedures

Goederen kunnen onder een van de volgende behandelingen worden geplaatst:

• Uniedouanevervoer , dat bestaat uit:
  • Extern douanevervoer — niet-Uniegoederen kunnen van de ene naar de andere plaats in het douanegebied van de EU worden vervoerd zonder dat zij onderworpen zijn aan invoerrechten, andere heffingen in verband met de invoer van de goederen (d.w.z. binnenlandse belastingen) en handelspolitieke maatregelen. Overbrenging van goederen naar een andere EU-lidstaat betekent dat de inklaringsprocedures worden overgebracht naar het douanekantoor van bestemming.
  • Intern douanevervoer — Uniegoederen kunnen van de ene naar de andere plaats in het douanegebied van de EU worden vervoerd zonder dat hun douanestatus wordt gewijzigd. Dit omvat het vervoer van goederen over een ander gebied buiten het douanegebied van de EU.

• Opslag, bestaande uit douane-entrepots en vrije zones:
  • Douane-entrepots — niet-Uniegoederen kunnen worden opgeslagen in door de douaneautoriteiten toegestane bedrijfsruimten of andere locaties onder douanetoezicht („douane-entrepots”) zonder dat zij onderworpen zijn aan invoerrechten, andere heffingen in verband met de invoer van de goederen en handelspolitieke maatregelen.
  • Vrije zones — de lidstaten kunnen delen van het douanegebied van de Unie als vrije zones aanwijzen. Het gaat om goederen die vrij van rechten bij invoer, andere heffingen (d.w.z. binnenlandse belastingen) en handelspolitieke maatregelen kunnen worden binnengebracht totdat zij hetzij een andere goedgekeurde douaneregeling krijgen, hetzij wederuitgevoerd worden. Goederen kunnen ook eenvoudige bewerkingen ondergaan, zoals verwerking en herverpakking.

• Bijzondere bestemming, met inbegrip van tijdelijke invoer en bijzondere bestemming:
  • Tijdelijke invoer — Niet-Uniegoederen kunnen de EU binnenkomen zonder betaling van invoerrechten, mits zij bestemd zijn voor wederuitvoer zonder te worden gewijzigd. De maximale periode voor tijdelijke invoer bedraagt twee jaar.
  • Goederen in het kader van de bijzondere bestemming kunnen in het vrije verkeer worden gebracht met vrijstelling van rechten of tegen een verlaagd recht op grond van hun specifieke bestemming.
• Veredeling, die actieve en passieve veredeling omvat:
  • Actieve veredeling — Goederen kunnen in de EU worden ingevoerd zonder dat zij onderworpen zijn aan rechten, belastingen en formaliteiten, om onder douanetoezicht te worden behandeld en vervolgens te worden wederuitgevoerd. Indien de eindproducten uiteindelijk niet worden uitgevoerd, worden zij onderworpen aan de geldende rechten en formaliteiten.
  • Passieve veredeling — Uniegoederen kunnen tijdelijk uit het douanegebied van de Unie worden uitgevoerd voor veredelingsdoeleinden. De veredelingsgoederen kunnen met gehele of gedeeltelijke vrijstelling van invoerrechten in het vrije verkeer worden gebracht.

Zie ook:

• Meer informatie over douaneregelingen
• Algemeen invoerscenario (Europees douaneinformatieportaal)
• DWU Richtsnoeren ( DG TAXUD)

Invoervoorschriften en autoriteiten van de lidstaten

Als douane-unie profiteert de EU van sterk geharmoniseerde invoerprocedures. Er bestaan echter nog enkele verschillen tussen de 27 lidstaten.

Zie de lijst van EU-lidstaten en hun belangrijkste bevoegde autoriteiten die informatie kunnen verstrekken over invoerprocedures, handelsregelingen, invoervergunningen en autoriteiten die bevoegd zijn om specifieke voorschriften te controleren. Zij moeten u kunnen helpen met unieke vereisten voor hun land. Deze autoriteiten kunnen u helpen met vragen zoals:

• Waar het enig document moet worden ingediend
• Welke vrije zones beschikbaar zijn voor gebruik
• Hoe kunt u invoercertificaten aanvragen?
• Inspecties van levende dieren en producten van dierlijke oorsprong
• Fytosanitaire inspecties
• Gezondheidscontrole van levensmiddelen en diervoeders
• Handelsnormen voor landbouw- en visserijproducten
• Controle op de handel in chemische stoffen, meststoffen en afval
• Technische normalisatie
• Verpakkings- en etiketteringsvoorschriften

Wetgeving

• Verordening (EU) nr. 952/2013 van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van het douanewetboek (PB L 269 10/10/2013) (CELEX 32013R0952)
• Gedelegeerde Verordening (EU) 2016/341 van de Commissie tot aanvulling van Verordening (EU) nr. 952/2013 van het Europees Parlement en van de Raad met overgangsregels voor een aantal bepalingen van het douanewetboek van de Unie voor de gevallen waarin de relevante elektronische systemen nog niet operationeel zijn, en tot wijziging van Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/2446 (PB L 69 15/03/2016) (CELEX 32016R0341).