Zoekresultaten voor "„" (20)
Lijst van termen in de woordenlijst:
Een belasting op de hoeveelheid goederen in plaats van de waarde van de goederen, bijvoorbeeld „N euro per hectoliter verkochte alcohol”. Dit is een recht dat wordt betaald om bepaalde producten te gebruiken. Over het algemeen geheven op alcohol, tabak, energieproducten (olie, gas, enz.), voertuigen en „luxeproducten”.
Afrika bezuiden de Sahara is geografisch gezien het gebied van het Afrikaanse continent dat ten zuiden van de Sahara ligt. In het Ontwikkelingsprogramma van de VN worden 46 van de 54 Afrikaanse landen „bezuiden de Sahara” genoemd, met uitzondering van Algerije, Djibouti, Egypte, Libië, Marokko, Somalië, Sudan en Tunesië.
ACS — de groep van staten in Afrika, het Caribisch gebied en de Stille Oceaan (ACS) is een organisatie die bestaat uit 79 staten in Afrika, het Caribisch gebied en de Stille Oceaan, die bij de Overeenkomst van Georgetown in 1975 zijn opgericht. Behalve Cuba, hebben al deze landen de Overeenkomst van Cotonou ondertekend, ook wel de „ACS-EG-partnerschapsovereenkomst” genoemd. De overeenkomst regelt preferentiële handelsvoorwaarden en politieke, handels- en ontwikkelingsbetrekkingen met de EU.
De ACS-Raad van Ministers heeft in december 2019 zijn goedkeuring gehecht aan een herziening van de Overeenkomst van Georgetown waarbij de huidige groep van ACS-staten in de Organisatie van Staten in Afrika, het Caribisch gebied en de Stille Oceaan (OACPS) wordt omgevormd.
Gerelateerde inhoud:
Invoer in de EU in het kader van de EPO
EPO — Oostelijk en Zuidelijk Afrika
EPO — Oost-Afrikaanse Gemeenschap
Politieke organisatie, subgroep van de groep van staten in Afrika, het Caribisch gebied en de Stille Oceaan, als basis voor de economische dialoog met de Europese Unie. Het is opgericht in 1992. Het lidmaatschap omvat de 15 Caribische landen van de Gemeenschap en de Dominicaanse Republiek. Alle deelnemende staten in het Cariforum, met uitzondering van Cuba, hebben de ACS-EU-partnerschapsovereenkomst respectievelijk de „Overeenkomst van Cotonou” en het EPA ondertekend.
De lidstaten zijn: Antigua en Barbuda, de Bahama’s, Barbados, Belize, Cuba, Dominica, Dominicaanse Republiek, Grenada, Guyana, Haïti, Jamaica, Saint Kitts en Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent en de Grenadines, Suriname en Trinidad en Tobago.
Gerelateerde inhoud:
De letters CE verschijnen voor veel producten die worden verhandeld op de uitgebreide interne markt in de Europese Economische Ruimte (EER). Door de CE-markering aan te brengen op een product verklaart de fabrikant dat het product aan alle wettelijke voorschriften voor de CE-markering voldoet en zonder enige beperking in de gehele EER mag worden verkocht. Dit geldt ook voor producten uit andere landen die in de EER worden verkocht. De CE-markering geeft niet aan dat een product door de EU of een andere autoriteit als veilig is erkend. Niet alle producten moeten voorzien zijn van de CE-markering. Het is alleen verplicht voor de meeste producten die onder de „nieuwe aanpak” -richtlijnen vallen.
De Codex Alimentarius, of „Food Code”, is een verzameling van normen, richtsnoeren en gedragscodes die de Codex Alimentarius-commissie (CAC) heeft aangenomen met betrekking tot levensmiddelen, voedselproductie en voedselveiligheid. De richtlijn beoogt de bescherming van de gezondheid van de consument en de bevordering van eerlijke praktijken in de levensmiddelenhandel. De CAC wordt opgericht door de Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO) en de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) van de Verenigde Naties.
Wat is e-commerce?
De handel wordt momenteel sterk vergemakkelijkt door onlineplatforms voor elektronische handel. Deze kunnen ofwel afzonderlijke platforms voor elektronische handel zijn, d.w.z. eigen webwinkels, ofwel platforms waarvoor een onderneming een interface aanbiedt, en doorgaans back-office software voor verschillende verkopers en kopers (bijvoorbeeld „eBay” of „Amazon”). Platforms voor elektronische handel vergemakkelijken de handel, omdat zij verkopers uit een bepaald land in staat stellen gemakkelijk contact op te nemen met klanten uit andere landen. Verkopers kunnen hun goederen en diensten op dergelijke platforms aanbieden en aanbieden aan vele potentiële klanten. Dergelijke platforms vergemakkelijken ook het zoeken naar geschikte producten voor klanten, aangezien zij worden aangeboden met en kunnen vergelijken tussen verschillende verkopers. Afnemers kunnen ofwel eindgebruikers zijn ofwel andere ondernemingen die deze goederen gebruiken voor hun eigen productieproces of hun eigen bedrijf.
Als u van mening bent dat u uw product via dergelijke onlinekanalen aan klanten op buitenlandse markten verkoopt, dan is het niettemin noodzakelijk om dezelfde eisen inzake uitvoer te beoordelen als voor de traditionele verkoopkanalen. Bij de verkoop van kleine hoeveelheden aan eindgebruikers is het belangrijk u te informeren over de-minimisregels. Dergelijke regels bieden vaak geen vrijstelling van tarieven en beschikken slechts over minimale formele vereisten met betrekking tot de noodzakelijke documentatie. Meer informatie over de-minimisregelingen vindt u hier.
Afhankelijk van de producten die u wilt verkopen, moeten mogelijk aanvullende eisen worden beoordeeld. Zo moet u bijvoorbeeld vragen over de onlinebetaalgateways die online worden gebruikt, over vereisten op uw doelmarkt inzake privacy van gegevens en de grensoverschrijdende overdracht van gegevens, of vragen over de wijze van omgang met opslag en logistiek.
U kunt voor hulp in dit proces contact opnemen met de kamers van koophandel, exportbevorderaars, adviesbureaus of soortgelijke instellingen (LINK naar nuttige contacten). Het Enterprise Europe Network biedt ook een algemene gids voor kmo’s met betrekking tot e-handel in Europa, met inbegrip van informatie over overzeese markten.
In het kader van de preferentiële handelsregelingen wordt onder „exporteur” verstaan een persoon of onderneming die gelegen is in een van de landen die deel uitmaken van die preferentiële handelsregeling en die overeenkomstig de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen van dat land het product van oorsprong verkoopt.
Term die wordt gebruikt om producten van het stelsel van algemene preferenties (SAP) van oorsprong uit een begunstigd land uit te sluiten wanneer zij een niveau van concurrentievermogen op de EU-markt bereiken waarop zij niet langer het SAP nodig hebben om te kunnen concurreren. In tegenstelling tot het vorige SAP met specifieke „sectoren” voor het SAP, is graduatie nu gebaseerd op de „afdelingen” van het gemeenschappelijk douanetarief (GDT). Een afdeling (d.w.z. een grote groep producten in een bepaalde sector — het GDT heeft 21) uit afzonderlijke landen wordt „gegradueerd” (uitgesloten) van het SAP wanneer die producten de desbetreffende drempel (57 %, 17,5 % of 47,2 %, afhankelijk van het producttype) overschrijden van de EU-invoer in het kader van het SAP van dezelfde producten als een jaargemiddelde over de afgelopen drie jaar.
Het „invoerprijssysteem” stelt een minimumprijsdrempel vast waarboven de prijs van ingevoerde producten moet worden gehandhaafd. Zij is van toepassing op de invoer van 15 soorten verse groenten en fruit om haar producenten te beschermen tegen internationale concurrentie. Deze drempels zijn afhankelijk van het product, het partnerland en het seizoen. EPS is van toepassing in combinatie met ad valorem-invoertarieven.