Handelsovereenkomsten
Op dit moment beschikt de EU over het grootste handelsnetwerk ter wereld, met meer dan 40 afzonderlijke overeenkomsten met landen en regio's. Deze overeenkomsten vergemakkelijken de handel in producten en diensten tussen de EU en haar externe partners.
Er worden nog steeds nieuwe overeenkomsten aan de lijst toegevoegd en oudere overeenkomsten worden herzien en er wordt met de partnerlanden onderhandeld over actualiseringen.
Tariefafschaffing
Sommige overeenkomsten zijn voornamelijk gericht op tariefafschaffing
- Associatieovereenkomsten met acht mediterrane landen (Algerije, Egypte, Israël, Jordanië, Libanon, Marokko, bezet Palestijns gebied en Tunesië)
- Overeenkomsten met Mexico en Chili
- Overeenkomsten betreffende de economische ruimte met IJsland, Liechtenstein en Noorwegen
- Douane-unies met Turkije, Andorra en San Marino
- Stabilisatie- en associatieovereenkomsten met zes landen van de Westelijke Balkan (Albanië, Bosnië-Herzegovina, Kosovo, Montenegro, Noord-Macedonië en Servië) met aanvullende bepalingen ter voorbereiding van hun geleidelijke integratie in de EU-markt
- Overeenkomsten met Zwitserland en de Faeröer
Uitgebreidere markttoegang
Andere omvatten veel bredere verbintenissen inzake de openstelling van de handel in goederen en diensten, alsook inzake investeringen, overheidsopdrachten, mededinging, subsidies en regelgevingskwesties.
- Canada
- Midden-Amerika (Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Honduras, Nicaragua en Panama)
- Colombia, Ecuador en Peru
- Singapore
- Zuid-Korea
- Vietnam
Deze overeenkomsten zijn gericht op de ontwikkeling van sterkere op regels en waarden gebaseerde handelsregelingen met de betrokken handelspartnerlanden en omvatten specifieke bepalingen inzake handel en duurzame ontwikkeling.
De meest recente hebben ook specifieke bepalingen om de uitdagingen aan te pakken waarmee moderne economieën en samenlevingen worden geconfronteerd, zoals de economische partnerschapsovereenkomst met Japan, die een hoofdstuk over kleine en middelgrote ondernemingen bevat, alsook specifieke bepalingen over informatie- en telecommunicatiediensten en e-handel.
Aanpassing van de wetgeving
Een specifiek soort overeenkomsten is gericht op het aanhalen van de economische banden tussen de EU en haar buurlanden door hun regelgevingskaders dichter bij het EU-recht te brengen, met name op handelsgerelateerde gebieden. Dit geldt bijvoorbeeld voor de overeenkomsten met
Ontwikkeling
Een ander speciaal type overeenkomsten heeft een expliciete ontwikkelingsdoelstelling. Het gaat om asymmetrische handelsovereenkomsten, waarbij de ACS-landen ongeveer 80 % van de handel over een periode van 15 tot 20 jaar liberaliseren, terwijl de EU vanaf de eerste dag rechten- en quotavrije toegang verleent.
Vooralsnog hebben de meeste van dergelijke overeenkomsten betrekking op de handel in goederen en ontwikkelingssamenwerking. De economische partnerschapsovereenkomst (EPO) met het Caribisch gebied bevat ook bepalingen over diensten, investeringen en andere handelsgerelateerde onderwerpen.
In het kader van deze overeenkomsten verleent de EU aanzienlijke handelsgerelateerde bijstand om partnerlanden te ondersteunen bij de uitvoering van de overeenkomsten, de versterking van het concurrentievermogen van de uitvoer en de opbouw van economische infrastructuur. De betrokken landen behoren tot de regio's van Afrika, het Caribisch gebied en de Stille Oceaan
- West-Afrika (Ghana, Ivoorkust)
- Centraal-Afrika (Kameroen)
- Oostelijk en Zuidelijk Afrika (Comoren, Madagaskar, Mauritius, de Seychellen en Zimbabwe)
- Ontwikkelingsgemeenschap van zuidelijk Afrika (Botswana, Eswatini, Lesotho, Mozambique, Namibië en Zuid-Afrika)
- Cariforum (Antigua en Barbuda, Bahama's, Barbados, Belize, Dominica, Dominicaanse Republiek, Grenada, Guyana, Jamaica, St Kitts en Nevis, St Lucia, St Vincent, Suriname en Trinidad en Tobago)
- Stille Oceaan (Fiji, Papoea-Nieuw-Guinea, Samoa en de Salomonseilanden)
- Armenië
- Azerbeidzjan
- Irak
- Kazachstan