Handelsovereenkomsten
De EU heeft momenteel het grootste netwerk van handelsovereenkomsten ter wereld, met meer dan 40 afzonderlijke overeenkomsten met meer dan 70 landen. Deze overeenkomsten vergemakkelijken de handel in goederen en diensten tussen de EU en haar externe partners.
Er worden nog steeds nieuwe overeenkomsten aan het netwerk toegevoegd, terwijl oudere overeenkomsten worden herzien en met de partnerlanden wordt onderhandeld over actualiseringen.
Tariefafschaffing
Sommige overeenkomsten zijn voornamelijk gericht op tariefafschaffing:
- Associatieovereenkomsten met de acht mediterrane landen (Algerije, Egypte, Israël, Jordanië, Libanon, Marokko, bezet Palestijns gebied en Tunesië)
- Overeenkomsten met Mexico en Chili
- Overeenkomsten betreffende de economische ruimte met IJsland, Liechtenstein en Noorwegen;
- Douane-unies met Turkije, Andorra en San Marino
- Stabilisatie- en associatieovereenkomsten met de zes landen van de Westelijke Balkan (Albanië, Bosnië-Herzegovina, Kosovo, Montenegro, Noord-Macedonië en Servië) met aanvullende bepalingen ter voorbereiding van hun geleidelijke integratie in de EU-markt
- Overeenkomsten met Zwitserland en de Faeröer.
Uitgebreidere markttoegang
Andere overeenkomsten omvatten veel bredere verbintenissen inzake de openstelling van de handel in goederen en diensten, alsook inzake investeringen, overheidsopdrachten, mededinging, subsidies en regelgevingskwesties:
- Canada
- Midden-Amerika (Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Honduras, Nicaragua en Panama)
- Colombia, Ecuador en Peru
- Singapore
- Zuid-Korea
- Vietnam.
Deze overeenkomsten zijn gericht op de ontwikkeling van sterkere op regels en waarden gebaseerde handelsregelingen met de betrokken handelspartners en bevatten specifieke bepalingen inzake handel en duurzame ontwikkeling.
Recente overeenkomsten bevatten ook specifieke bepalingen om de uitdagingen aan te pakken waarmee moderne economieën en samenlevingen worden geconfronteerd, zoals de economische partnerschapsovereenkomst met Japan, die een hoofdstuk over kleine en middelgrote ondernemingen en specifieke bepalingen over informatie- en telecommunicatiediensten en e-handel bevat.
Aanpassing van de wetgeving
Een specifiek soort overeenkomsten is gericht op het aanhalen van de economische banden tussen de EU en haar buurlanden door hun regelgevingskaders dichter bij het EU-recht te brengen, met name op handelsgerelateerde gebieden. Dit geldt bijvoorbeeld voor de overeenkomsten met:
Ontwikkeling
Een ander speciaal type overeenkomst heeft een expliciete ontwikkelingsdoelstelling. Dit zijn asymmetrische handelsovereenkomsten waarbij de betrokken landen in Afrika, het Caribisch gebied en de Stille Oceaan (ACS) over een periode van 15 tot 20 jaar ongeveer 80 % van de handel liberaliseren, terwijl de EU vanaf de eerste dag rechten- en quotavrije toegang verleent.
De meeste van deze overeenkomsten hebben betrekking op de handel in goederen en ontwikkelingssamenwerking. De economische partnerschapsovereenkomst (EPO) met het Caribisch gebied bevat ook bepalingen over diensten, investeringen en andere handelsgerelateerde onderwerpen.
In het kader van deze overeenkomsten verleent de EU aanzienlijke handelsgerelateerde bijstand om partnerlanden te helpen bij de uitvoering van de overeenkomsten, het concurrentievermogen van de uitvoer te versterken en de economische infrastructuur te ontwikkelen. De betrokken landen behoren tot de ACS-groep:
- West-Afrika (Ghana, Ivoorkust)
- Centraal-Afrika (Kameroen)
- Oostelijk en Zuidelijk Afrika (Comoren, Madagaskar, Mauritius, de Seychellen en Zimbabwe)
- Ontwikkelingsgemeenschap van zuidelijk Afrika (Botswana, Eswatini, Lesotho, Mozambique, Namibië en Zuid-Afrika)
- Cariforum (Antigua en Barbuda, Bahama's, Barbados, Belize, Dominica, Dominicaanse Republiek, Grenada, Guyana, Jamaica, St Kitts en Nevis, St Lucia, St Vincent, Suriname en Trinidad en Tobago)
- Stille Oceaan (Fiji, Papoea-Nieuw-Guinea, Samoa en de Salomonseilanden).