Inklaringsdocumenten en -procedures

In dit hoofdstuk vindt u

• de documenten die nodig zijn voor de inklaring in de EU
• informatie over het verkrijgen van een EORI-nummer
• de verschillende douaneregelingen
• informatie over bewijzen van oorsprong in het kader van de inklaring
• specifieke informatie voor elke EU-lidstaat met betrekking tot invoer

Documenten die nodig zijn voor inklaring in de EU

Bewijs van oorsprong

Een bewijs van oorsprong is een internationaal handelsdocument dat certificeert dat goederen die deel uitmaken van een zending afkomstig zijn uit een bepaald land of gebied. Het wordt bij het ED aangegeven en bij het ED voor inklaring aangeboden.

In het algemeen kan de oorsprong van de goederen worden aangetoond door:

• certificaten van niet-preferentiële oorsprong waaruit blijkt dat het land van oorsprong van de goederen niet voor een preferentiële behandeling in aanmerking komt. Deze certificaten worden gewoonlijk afgegeven door de kamers van koophandel.
• certificaten van preferentiële oorsprong, op grond waarvan goederen in aanmerking komen voor verlaagde rechten of nulrechten wanneer zij worden ingevoerd uit derde landen waarmee een preferentiële overeenkomst is ondertekend.

Deze certificaten moeten door de douaneautoriteiten van het land van uitvoer worden afgegeven en bij de inklaring worden overgelegd.

• het soort certificaat dat moet worden aangevraagd, wordt bepaald door elke preferentiële overeenkomst: Formulier A (voor de SAP-regeling), MED EUR (voor sommige concrete gevallen in het PEM-systeem) of 1 EUR (alle andere gevallen)

• factuurverklaringen die door de exporteur in het begunstigde land of partnerland zijn afgegeven. Er moeten twee situaties worden onderscheiden
  • voor zendingen tot 6 000 EUR kunnen factuurverklaringen worden afgegeven door elke exporteur in het begunstigde land/partnerland
  • voor zendingen van meer dan 6 000 EUR worden de factuurverklaringen uitsluitend door een toegelaten exporteur afgegeven.

Een bijzonder geval van factuurverklaringen is het REX-systeem.

Certificaten van bindende tariefinlichtingen en/of bindende oorsprongsinlichtingen mogen ook worden overgelegd.

Zie ook:

• Download het enig document (ED) (Excel-document)
• Meer informatie over douaneaangifte

Summiere aangifte bij binnenkomst (ENS)

De summiere aangifte bij binnenbrengen bevat voorafgaande vrachtinformatie over zendingen die de EU binnenkomen. Het stelt de douane in staat om een risicoanalyse uit te voeren voor beveiligings- en veiligheidsdoeleinden. De ENS moet worden ingediend bij het eerste douanekantoor van binnenkomst in de EU door de vervoerder van de goederen (door de vervoerder van de goederen, hoewel dit in sommige gevallen kan worden gedaan door de importeur-geadresseerde of een vertegenwoordiger van de vervoerder of importeur) - zelfs als de goederen niet in de EU zullen worden ingevoerd. De volgende termijnen voor de indiening van de ENS op basis van de wijze van vervoer van de goederen zijn van toepassing:

• containervervoer over zee: ten minste 24 uur voor het begin van het laden in de buitenlandse haven
• zeevracht in bulk: minimaal 4 uur voor aankomst
• korte vaart: minimaal 2 uur voor aankomst
• korteafstandsvluchten (minder dan 4 uur): ten minste op het werkelijke tijdstip van het opstijgen van het luchtvaartuig
• langeafstandsvluchten (4 uur of meer): ten minste 4 uur voor aankomst op de eerste luchthaven in het douanegebied van de EU
• wegverkeer: minimaal 1 uur voor aankomst

Opmerking: De summiere aangifte bij binnenbrengen vereist informatie die is opgenomen in documenten van oorsprong van de exporteur (cognossement, handelsfacturen enz.). Zorg ervoor dat deze documenten de partij die verantwoordelijk is voor het indienen van de aangifte tijdig bereiken. Meer informatie over de summiere aangifte bij binnenbrengen. Het douanewetboek van de Unie heeft meer details over risicoanalyse aan deze aangifte toegevoegd. Zie veelgestelde vragen over ENS.

Inschrijving als marktdeelnemer (EORI-nummer)

Het EORI-nummer (Economic Operator Registration and Identification) is een uniek identificatienummer dat door een douaneautoriteit in een EU-land wordt toegekend aan alle marktdeelnemers (zowel ondernemingen als personen) die activiteiten verrichten die onder de EU-douanewetgeving vallen. Importeurs die buiten de EU zijn gevestigd, krijgen bij de eerste indiening een EORI toegewezen:

• een douaneaangifte
• een summiere aangifte bij binnenbrengen (ENS)
• een summiere aangifte bij uitgang (EXS)

Marktdeelnemers gebruiken dit nummer in alle communicatie met douaneautoriteiten in de EU waar een op de EU gebaseerde identificatiecode vereist is, bijvoorbeeld in douaneaangiften. Reeds toegekende EORI-nummers kunnen worden gecontroleerd in een van de Europese Commissie. De autoriteiten die in elk EU-land EORI-nummers registreren, kunnen worden opgevraagd.

Zie ook de EORI-richtsnoeren

Douaneprocedures in de EU

Wanneer goederen bij het douanekantoor van binnenkomst in de EU aankomen, worden zij onder douanetoezicht (niet langer dan 90 dagen) in tijdelijke opslag geplaatst totdat zij een van de volgende douaneregelingen krijgen toegewezen (of opnieuw worden uitgevoerd):

In het vrije verkeer brengen

De regeling voor het in het vrije verkeer brengen heeft tot doel alle invoerformaliteiten te vervullen zodat de goederen op de markt van de Unie kunnen worden verkocht.

De goederen worden tot verbruik uitgeslagen zodra aan alle invoervereisten is voldaan:

• Alle toepasselijke invoerrechten en andere heffingen zijn betaald.
• Er zijn invoercertificaten voor goederen waarvoor contingenten gelden, overgelegd.
• Alle toepasselijke vergunningen en certificaten (bv. een veterinair certificaat voor bepaalde dieren of dierlijke producten) zijn overgelegd.

Ingevoerde goederen worden door middel van een douaneaangifte onder de regeling geplaatst. De datum waarop deze aangifte door het douanekantoor in een EU-land wordt aanvaard, is ook de datum die in aanmerking wordt genomen voor de berekening van het bedrag aan invoerrechten, belasting over de toegevoegde waarde en accijnzen, indien van toepassing.

Bijzondere procedures

Goederen kunnen onder een van de volgende behandelingen worden geplaatst:

• Uniedouanevervoer , dat bestaat uit:
  • Extern douanevervoer - niet-Uniegoederen kunnen binnen het douanegebied van de EU van de ene naar de andere plaats worden vervoerd zonder dat zij onderworpen zijn aan invoerrechten, andere heffingen in verband met de invoer van de goederen (d.w.z. binnenlandse belastingen) en handelspolitieke maatregelen. Verplaatsing van goederen naar een andere EU-lidstaat betekent dat de inklaringsprocedures worden overgedragen aan het douanekantoor van bestemming.
  • Intern douanevervoer - Uniegoederen kunnen binnen het douanegebied van de EU van de ene naar de andere plaats worden vervoerd zonder dat hun douanestatus wordt gewijzigd. Dit omvat het vervoer van goederen over een ander grondgebied dat zich buiten het douanegebied van de EU bevindt.

• Opslag, bestaande uit douane-entrepots en vrije zones:
  • Douane-entrepot - niet-Uniegoederen kunnen worden opgeslagen in bedrijfsruimten of op andere door de douaneautoriteiten toegestane locaties en onder douanetoezicht ("douane-entrepots") zonder dat zij onderworpen zijn aan invoerrechten, andere heffingen in verband met de invoer van de goederen en handelspolitieke maatregelen.
  • Vrije zones - De lidstaten kunnen delen van het douanegebied van de Unie als vrije zones aanwijzen. Hier kunnen goederen vrij van invoerrechten, andere heffingen (d.w.z. binnenlandse belastingen) en handelspolitieke maatregelen worden binnengebracht totdat zij een andere goedgekeurde douaneregeling krijgen toegewezen of opnieuw worden uitgevoerd. Goederen kunnen ook eenvoudige bewerkingen ondergaan, zoals verwerking en herverpakking.

• Specifiek gebruik dat tijdelijke invoer en eindgebruik omvat:
  • Tijdelijke invoer - Niet-Uniegoederen kunnen de EU binnenkomen zonder betaling van invoerrechten, mits zij bestemd zijn voor wederuitvoer zonder te worden gewijzigd. De maximale periode voor tijdelijke invoer is twee jaar.
  • Eindgebruik - goederen kunnen in het vrije verkeer worden gebracht in het kader van een vrijstelling van rechten of een verlaagd recht op grond van hun specifieke gebruik.
• Veredeling, die actieve en passieve veredeling omvat:
  • Actieve veredeling - Goederen kunnen in de EU worden ingevoerd, zonder onderworpen te zijn aan rechten, belastingen en formaliteiten, om onder douanetoezicht te worden verwerkt en vervolgens opnieuw te worden uitgevoerd. Indien de eindproducten uiteindelijk niet worden uitgevoerd, worden zij onderworpen aan de toepasselijke rechten en formaliteiten.
  • Passieve veredeling - Uniegoederen mogen tijdelijk uit het douanegebied van de Unie worden uitgevoerd voor veredelingsdoeleinden. De veredelingsgoederen kunnen met gehele of gedeeltelijke vrijstelling van invoerrechten in het vrije verkeer worden gebracht.

Zie ook:

• Meer informatie over douaneprocedures
• Algemeen invoerscenario (Europees douane-informatieportaal)
• DWU Richtsnoeren (DG TAXUD)

Invoervereisten en -autoriteiten van de lidstaat

Als douane-unie profiteert de EU van sterk geharmoniseerde invoerprocedures. Er zijn echter nog enkele verschillen tussen de 27 lidstaten.

Zie de lijst van EU-lidstaten en hun belangrijkste bevoegde autoriteiten die informatie kunnen verstrekken over invoerprocedures, handelsregelingen, invoervergunningen en bevoegde autoriteiten voor het inspecteren van specifieke vereisten. Ze moeten in staat zijn om u te helpen met unieke eisen voor hun land. Deze autoriteiten kunnen u helpen met vragen, zoals:

• Waar moet het enig document worden ingediend?
• Welke vrije zones zijn beschikbaar voor gebruik
• Hoe kunt u invoervergunningen verkrijgen?
• Inspecties van levende dieren en producten van dierlijke oorsprong
• Fytosanitaire inspecties
• Gezondheidscontrole van levensmiddelen en diervoeders
• Handelsnormen voor landbouw- en visserijproducten
• Controle op de handel in chemische stoffen, meststoffen en afval
• Technische normalisatie
• Verpakkings- en etiketteringsvoorschriften

Wetgeving

• Verordening (EU) nr. 952/2013 van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van het douanewetboek (PB L 269 van 10.10.2013) (CELEX 32013R0952)
• Gedelegeerde Verordening (EU) 2016/341 van de Commissie tot aanvulling van Verordening (EU) nr. 952/2013 van het Europees Parlement en de Raad wat betreft overgangsregels voor sommige bepalingen van het douanewetboek van de Unie wanneer de desbetreffende elektronische systemen nog niet operationeel zijn, en tot wijziging van Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/2446 (PB L 69 van 15.3.2016) (CELEX 32016R0341).