Dokumenty i procedury odprawy celnej

W tym rozdziale znajdziesz

• dokumenty potrzebne do odprawy celnej w UE
• informacje o tym, jak uzyskać numer EORI
• różne procedury celne
• informacje o dowodach pochodzenia w ramach odprawy celnej
• szczegółowe informacje dotyczące importu dla każdego państwa członkowskiego UE

Dokumenty potrzebne do odprawy celnej w UE

Dowód pochodzenia

Dowód pochodzenia jest międzynarodowym dokumentem handlowym, który poświadcza, że towary zawarte w przesyłce pochodzą z określonego kraju lub terytorium. Jest on zgłaszany wraz z dokumentem SAD i przedstawiany wraz z nim do odprawy celnej.

Ogólnie rzecz biorąc, status pochodzenia towarów można udowodnić poprzez:

• świadectwa niepreferencyjnego pochodzenia, które poświadczają, że kraj pochodzenia towarów nie kwalifikuje się do żadnego preferencyjnego traktowania. Świadectwa te są zwykle wydawane przez izby handlowe.
• świadectwa preferencyjnego pochodzenia, które umożliwiają korzystanie z obniżonych lub zerowych stawek celnych w przypadku przywozu towarów z tych państw trzecich, z którymi podpisano umowę preferencyjną.

Świadectwa takie muszą być wystawiane przez organy celne kraju wywozu i przedstawiane w momencie odprawy celnej.

• rodzaj świadectwa, o które należy się ubiegać, jest określony w każdej umowie preferencyjnej: Formularz A (dla systemu GSP), EUR MED (dla niektórych konkretnych przypadków w systemie PEM) lub EUR 1 (dla wszystkich innych przypadków)

• deklaracje na fakturze wydane przez eksportera w kraju korzystającym lub kraju partnerskim. Należy rozróżnić dwie sytuacje
  • w przypadku przesyłek o wartości do 6 000 EUR deklaracje na fakturze mogą być wystawiane przez każdego eksportera w kraju korzystającym/kraju partnerskim
  • w przypadku przesyłek o wartości przekraczającej 6 000 EUR deklaracje na fakturze wystawia wyłącznie upoważniony eksporter

Szczególnym przypadkiem deklaracji na fakturze jest system REX.

Można również przedstawić świadectwa wiążącej informacji taryfowej lub wiążącej informacji o pochodzeniu.

Zob. również:

• Pobierz jednolity dokument administracyjny (SAD) (dokument Excel)
• Więcej informacji na temat zgłoszenia celnego

Przywozowa deklaracja skrócona (ENS)

Przywozowa deklaracja skrócona zawiera wyprzedzające informacje o ładunku dotyczące przesyłek wprowadzanych do UE. Umożliwia on organom celnym przeprowadzenie analizy ryzyka do celów bezpieczeństwa i ochrony. PDS musi zostać złożona w pierwszym urzędzie celnym wprowadzenia do UE przez przewoźnika towarów (przez przewoźnika towarów, chociaż w niektórych przypadkach może to zrobić importer-odbiorca lub przedstawiciel przewoźnika lub importera) - nawet jeśli towary nie będą importowane do UE. Obowiązują następujące terminy składania PDS w zależności od rodzaju transportu przewożącego towary:

• kontenerowy ładunek morski: co najmniej 24 godziny przed rozpoczęciem załadunku w porcie zagranicznym
• masowe ładunki morskie: co najmniej 4 godziny przed przyjazdem
• żegluga morska bliskiego zasięgu: co najmniej 2 godziny przed przyjazdem
• loty krótkodystansowe (poniżej 4 godzin): co najmniej do faktycznego czasu startu statku powietrznego
• loty długodystansowe (4 godziny lub więcej): co najmniej 4 godziny przed przybyciem do pierwszego portu lotniczego na obszarze celnym UE
• ruch drogowy: co najmniej 1 godzinę przed przyjazdem

Uwaga: Przywozowa deklaracja skrócona wymaga informacji zawartych w dokumentach pochodzących od eksportera (konosament, faktury handlowe itp.). Upewnij się, że dokumenty te dotrą na czas do strony odpowiedzialnej za złożenie oświadczenia. Więcej informacji na temat przywozowej deklaracji skróconej. W unijnym kodeksie celnym wprowadzono do tego zgłoszenia więcej szczegółowych informacji na temat analizy ryzyka. Zob. często zadawane pytania dotyczące ENS.

Rejestracja jako przedsiębiorca (numer EORI)

Numer rejestracyjny i identyfikacyjny przedsiębiorcy (EORI) jest niepowtarzalnym identyfikatorem nadawanym przez organ celny w państwie UE wszystkim przedsiębiorcom (zarówno przedsiębiorstwom, jak i osobom fizycznym) prowadzącym działalność objętą unijnymi przepisami celnymi. Importerzy mający siedzibę poza UE otrzymają EORI przy pierwszym składaniu wniosku:

• zgłoszenie celne
• przywozowa deklaracja skrócona (ENS)
• wywozowa deklaracja skrócona (EXS)

Podmioty gospodarcze wykorzystują ten numer we wszelkiej komunikacji z organami celnymi UE, w przypadku gdy wymagany jest identyfikator UE, na przykład w zgłoszeniach celnych. Już przypisane numery EORI można sprawdzić w Komisji Europejskiej. Można uzyskać informacje o organach rejestrujących numery EORI w każdym kraju UE.

Zob. również wytyczne dotyczące EORI.

Procedury celne w UE

Po przybyciu towarów do urzędu celnego wprowadzenia do UE zostają one objęte czasowym składowaniem pod dozorem celnym (nie dłuższym niż 90 dni) do czasu przypisania im jednej z następujących procedur celnych (lub ich powrotnego wywozu):

Dopuszczenie do swobodnego obrotu

Celem procedury dopuszczenia do obrotu jest dopełnienie wszystkich formalności przywozowych, tak aby towary mogły zostać sprzedane na rynku unijnym.

Towary są dopuszczane do konsumpcji po spełnieniu wszystkich wymogów przywozowych:

• Wszystkie obowiązujące cła taryfowe i inne opłaty zostały uiszczone.
• Przedstawiono pozwolenia na przywóz towarów objętych kontyngentami.
• Przedstawiono wszystkie mające zastosowanie zezwolenia i świadectwa (np. świadectwo weterynaryjne dla niektórych zwierząt lub produktów zwierzęcych).

Przywożone towary zostają objęte procedurą w drodze zgłoszenia celnego. Data przyjęcia tego zgłoszenia przez urząd celny w kraju UE jest również datą uwzględnianą przy obliczaniu kwoty należności celnych przywozowych, podatku od wartości dodanej i podatku akcyzowego, w stosownych przypadkach.

Procedury specjalne

Towary mogą być poddane dowolnemu z następujących zabiegów:

• Tranzyt unijny , który obejmuje:
  • Tranzyt zewnętrzny – towary nieunijne mogą być przemieszczane z jednego punktu do drugiego na obszarze celnym UE bez podlegania należnościom celnym przywozowym, innym opłatom związanym z przywozem towarów (tj. podatkom wewnętrznym) i środkom polityki handlowej. Przemieszczanie towarów do innego państwa członkowskiego UE oznacza, że procedury odprawy celnej są przenoszone do urzędu celnego przeznaczenia.
  • Tranzyt wewnętrzny – towary unijne mogą być przemieszczane z jednego punktu do drugiego na obszarze celnym UE bez zmiany ich statusu celnego. Obejmuje to transport towarów przez inne terytorium, które znajduje się poza obszarem celnym UE.

• Składowanie, które obejmuje składowanie celne i wolne obszary celne:
  • Składowanie celne – towary nieunijne mogą być składowane w pomieszczeniach lub innych miejscach zatwierdzonych przez organy celne i pod dozorem celnym („składy celne”) bez podlegania należnościom celnym przywozowym, innym opłatom związanym z przywozem towarów i środkom polityki handlowej.
  • Wolne obszary celne – państwa członkowskie mogą wyznaczyć części obszaru celnego Unii jako wolne obszary celne. Są to miejsca, w których towary mogą być wprowadzane bez należności celnych przywozowych, innych opłat (tj. podatków wewnętrznych) i środków polityki handlowej, dopóki nie zostanie im przypisana inna zatwierdzona procedura celna lub nie zostaną one powrotnie wywiezione. Towary mogą być również poddawane prostym czynnościom, takim jak przetwarzanie i przepakowywanie.

• Szczególne zastosowanie, które obejmuje odprawę czasową i końcowe przeznaczenie:
  • Odprawa czasowa – towary nieunijne mogą być wprowadzane do UE bez uiszczania należności celnych przywozowych, pod warunkiem że są przeznaczone do powrotnego wywozu bez zmiany. Maksymalny okres czasowego przywozu wynosi dwa lata.
  • Końcowe przeznaczenie - towary mogą zostać dopuszczone do swobodnego obrotu z zastosowaniem zwolnienia z cła lub obniżonej stawki celnej ze względu na ich szczególne przeznaczenie.
• Przetwarzanie , które obejmuje uszlachetnianie czynne i bierne:
  • Uszlachetnianie czynne – towary mogą być przywożone do UE, nie podlegając cłom, podatkom i formalnościom, i przetwarzane pod kontrolą celną, a następnie powrotnie wywożone. Jeżeli produkty gotowe nie są ostatecznie wywożone, podlegają obowiązującym cłom i formalnościom.
  • Uszlachetnianie bierne – towary unijne mogą być czasowo wywożone z obszaru celnego Unii w celu przetworzenia. Przetworzone towary mogą zostać dopuszczone do swobodnego obrotu z całkowitym lub częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.

Zob. również:

• Więcej informacji na temat procedur celnych
• Ogólny scenariusz przywozu (europejski portal informacji celnej)
• Wytyczne dotyczące UKC (DG TAXUD)

Wymogi i organy państw członkowskich ds. przywozu

Jako unia celna UE korzysta z procedur przywozowych, które są w znacznym stopniu zharmonizowane. Utrzymuje się jednak kilka różnic między 27 państwami członkowskimi.

Zob. wykaz państw członkowskich UE i ich głównych właściwych organów, które mogą udzielać informacji na temat procedur przywozowych, systemów handlowych, pozwoleń na przywóz oraz właściwych organów do celów kontroli określonych wymogów. Powinni być w stanie pomóc Ci w unikalnych wymaganiach dla swojego kraju. Organy te mogą udzielić Ci pomocy w przypadku pytań, takich jak:

• Gdzie złożyć jednolity dokument administracyjny
• Które wolne obszary celne są dostępne do użytku
• Jak uzyskać pozwolenia na przywóz
• Inspekcje żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego
• Inspekcje fitosanitarne
• Kontrola zdrowotna środków spożywczych i pasz
• Normy handlowe dla produktów rolnych i produktów rybołówstwa
• Kontrola handlu chemikaliami, nawozami i odpadami
• Standaryzacja techniczna
• Wymogi dotyczące pakowania i etykietowania

Prawodawstwo

• Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiające kodeks celny (Dz.U. L 269 z 10.10.2013) (CELEX 32013R0952)
• Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/341 uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do przepisów przejściowych dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego w okresie, gdy nie działają jeszcze odpowiednie systemy teleinformatyczne, oraz zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2015/2446 (Dz.U. L 69 z 15.3.2016) (CELEX 32016R0341).