Uzgodnienia handlowe
UE wprowadziła specjalne uzgodnienia handlowe w celu wsparcia krajów rozwijających się.
Ogólny system preferencji taryfowych (GSP)
UE oferuje swój obecny GSP krajom o niskim i niższym średnim dochodzie. Program przewiduje częściowe lub całkowite zniesienie ceł UE na szeroką gamę produktów wprowadzanych na rynek UE.
Ogólny system preferencji taryfowych Plus (GSP+)
GSP Plus jest szczególnym rozwiązaniem motywacyjnym dotyczącym zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów. Obniża ona unijne cła przywozowe do 0% dla podatnych na zagrożenia krajów o niskim i niższym średnim dochodzie, które wdrażają 27 międzynarodowych konwencji dotyczących praw człowieka, praw pracowniczych, ochrony środowiska i dobrych rządów.
Wszystko oprócz broni (EBA)
System EBA jest szczególnym rozwiązaniem dla krajów najsłabiej rozwiniętych, zapewniającym pełny bezcłowy i bezkontyngentowy dostęp do jednolitego rynku UE dla wszystkich produktów z wyjątkiem broni i amunicji.
Umowy o partnerstwie gospodarczym (EPA)
Umowy o partnerstwie gospodarczym to umowy handlowe i rozwojowe między UE a państwami Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) mające na celu ułatwienie integracji państw AKP z gospodarką światową poprzez stopniową liberalizację handlu i lepszą współpracę związaną z handlem.
Rozporządzenie w sprawie dostępu do rynku (MAR)
Rozporządzenie MAR zapewnia bezcłowy i bezkontyngentowy dostęp do rynku UE dla produktów pochodzących z krajów AKP, które zawarły umowę o partnerstwie gospodarczym w oczekiwaniu na ratyfikację.
Inne szczególne uzgodnienia handlowe obejmują:
Europejski Obszar Gospodarczy (EOG)
EEA skupia 27 państw członkowskich UE i trzy państwa Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – Islandię, Liechtenstein i Norwegię – w ramach jednolitego rynku UE, zapewniając swobodny przepływ towarów, usług, osób i kapitału, a także wspólny zestaw powiązanych polityk (konkurencja, transport, energia, współpraca gospodarcza i walutowa).
Unie celne
UE jest częścią trzech unii celnych
Unie celne zapewniają swobodny przepływ towarów między obiema częściami unii celnej, dostosowanie taryf zewnętrznych, zharmonizowane środki polityki handlowej, wspólne normy i wzajemną pomoc w sprawach celnych, a także współpracę w innych obszarach.
Kraje i terytoria zamorskie (KTZ)
KTZ nie są częścią terytorium Unii Europejskiej, lecz są konstytucyjnie powiązane z trzema państwami członkowskimi (Danią, Francją i Niderlandami). UE przyznaje jednostronne preferencje handlowe wszystkim produktom pochodzącym z KTZ w celu wspierania ich rozwoju gospodarczego i społecznego, jak również ustanowienia ścisłych stosunków gospodarczych między nimi a Wspólnotą jako całością.