Inwestycje – filary
Unijna polityka inwestycji międzynarodowych opiera się na trzech kluczowych filarach
Ułatwienia inwestycyjne
Ułatwianie inwestycji jest szeroko zakrojonym pojęciem, które w ostatnich latach zyskało coraz większe uznanie w kręgach inwestycyjnych jako ważny sposób przyciągania inwestycji.
Środki ułatwiające skupiają się na ułatwianiu inwestorom zakładania, prowadzenia i rozszerzania inwestycji. Ogólnie rzecz biorąc, środki te dotyczą poprawy przejrzystości i przewidywalności otoczenia inwestycyjnego, uproszczenia i usprawnienia procedur/wymogów inwestycyjnych i administracyjnych oraz zapewnienia procedur odwoławczych i odwoławczych.
Konkretnie rzecz ujmując, środki te obejmują różne wymogi w zakresie publikacji i informacji dotyczące rozpoczęcia i prowadzenia inwestycji, ustanowienia punktów kontaktowych i informacyjnych, wymogów dotyczących dokumentacji i rozpatrywania niekompletnych wniosków, mechanizmów typu „punkt kompleksowej obsługi” (punktów kompleksowej obsługi). Badania przeprowadzone przez inwestorów pokazały, że obszary te mają kluczowe znaczenie przy podejmowaniu decyzji o inwestowaniu.
Liberalizacja inwestycji
Liberalizacja inwestycji ma na celu zapewnienie równych warunków działania inwestorom zagranicznym na rynkach państw trzecich.
Liberalizacja obejmuje zasady (np. dostęp do rynku, traktowanie narodowe i klauzula najwyższego uprzywilejowania) oraz zobowiązania, które umożliwiają otwarcie rynków państw trzecich dla inwestorów z UE. Przepisy te mają na celu umożliwienie lub ułatwienie zakładania przedsiębiorstw (jednostek zależnych, oddziałów, przedstawicielstw) w sektorze usług i usług innych niż usługi (np. produkcja, rolnictwo, wydobycie, produkcja energii).
Na przykład zasady dostępu do rynku mogą obejmować zniesienie ograniczeń dotyczących liczby podmiotów gospodarczych lub wartości transakcji (np. kontyngentów, monopoli i testów potrzeb ekonomicznych), ograniczenie lub wyeliminowanie wymogów dotyczących własności zagranicznej lub wymogów dotyczących wspólnych przedsiębiorstw.
Ochrona inwestycji
Standardy ochrony inwestycji zapewniają gwarancje dla inwestorów i ich inwestycji, a także prawo rządów przyjmujących do regulowania uzasadnionych celów polityki publicznej.
Zobowiązania zawarte w umowach o ochronie inwestycji obejmują takie zasady jak niedyskryminacja, sprawiedliwe i równe traktowanie inwestorów lub rekompensata w przypadku wywłaszczenia aktywów inwestorów w państwach trzecich.
Umowy o ochronie inwestycji mogą pomóc w ograniczeniu postrzeganego ryzyka związanego z inwestowaniem w niektórych krajach. Od czasu wejścia w życie Traktatu z Lizbony w 2009 r. UE posiada wyłączne kompetencje w zakresie ochrony inwestycji bezpośrednich inwestycji zagranicznych. W swoich najnowszych umowach UE wprowadziła jaśniejsze przepisy dotyczące prawa do regulowania celów polityki publicznej, a także znacząco zmieniła mechanizm rozstrzygania sporów (system sądów ds.inwestycji, przewodnik po systemiesądów ds. inwestycji).
Tradycyjnie umowy o ochronie inwestycji obejmowały mechanizmy rozstrzygania sporów między inwestorem a państwem (ISDS), które dają inwestorom bezpośredni dostęp do arbitrażu przeciwko państwom.