Konwencja paneurośródziemnomorska (PEM)

Reguły pochodzenia

Regionalna konwencja w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia (konwencja PEM) została uzgodniona w 2012 r. w celu ustanowienia wspólnych reguł pochodzenia i kumulacji między 25 umawiającymi się stronami PEM a UE, aby ułatwić handel i zintegrować łańcuchy dostaw w strefie.

25 umawiających się stron konwencji PEM to:

  • UE,
  • państwa EFTA (Szwajcaria, Norwegia, Islandia i Liechtenstein),
  • Wyspy Owcze,
  • uczestników procesu barcelońskiego (Algieria, Egipt, Izrael, Jordania, Liban, Maroko, Palestyna (Użycie tej nazwy nie może być rozumiane jako uznanie państwa palestyńskiego i pozostaje bez uszczerbku dla indywidualnych stanowisk państw członkowskich w tej kwestii), Syrii, Tunezji i Turcji),
  • uczestników procesu stabilizacji i stowarzyszenia UE (Albania, Bośnia i Hercegowina, Republika Macedonii Północnej, Czarnogóra, Serbia i Kosowo (Użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244 oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa),
  • Republiką Mołdowy,
  • Gruzja,
  • Ukraina.

Przepisy te zostały zmienione. Zmieniona paneurośródziemnomorska konwencja w sprawie preferencyjnych reguł pochodzenia weszła w życie w dniu 1 stycznia 2025 r. (1).

Aby jednak uwzględnić umawiające się strony, które nie zakończyły niezbędnego procesu ratyfikacji, ustanowiono okres przejściowy do dnia 31 grudnia 2025 r. W tym okresie zarówno pierwotne, jak i zmienione przepisy będą miały zastosowanie równolegle. Uzgodnienie to umożliwia podmiotom gospodarczym dalsze dokonywanie wyboru między tymi dwoma zbiorami przepisów w oparciu o ich łańcuchy dostaw. Od 1 stycznia 2026 r. na całym obszarze PEM będą miały zastosowanie wyłącznie zmienione przepisy.

 

(1) Należy zauważyć, że zmienione przepisy mają zastosowanie między UE a wszystkimi umawiającymi się stronami konwencji PEM z wyjątkiem kilku państw PEM, które nie ratyfikowały zmienionej konwencji (Maroko, Tunezja, Izrael, Algieria, Liban, Egipt i Palestyna).

Te zmienione reguły są uproszczone i zmodernizowane w porównaniu z regułami pochodzenia zawartymi w konwencji PEM z 2012 r. (reguły dotyczące poszczególnych produktów są bardziej elastyczne, a przepisy dotyczące kumulacji, zwrotu ceł, tolerancji i warunków transportu zostały złagodzone).

Syrię uznaje się za umawiającą się stronę konwencji PEM, ponieważ znajduje się ona w wykazie 25 umawiających się stron określonym w konwencji. W praktyce jednak Syria nie ratyfikowała ani pierwotnej konwencji, ani jej zmienionej wersji, podobnie jak Kosowo (użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244 oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa). Z punktu widzenia reguł pochodzenia nadal mają zastosowanie następujące zasady: Protokół 2 do umowy o współpracy między UE a Syryjską Republiką Arabską.

Więcej informacji na temat konwencji PEM z 2012 r. i procesu jej przeglądu można znaleźć na stronie poświęconej paneurośródziemnomorskiej kumulacji i konwencji PEM.

Wybierz zestaw reguł, które chcesz zastosować:

  1. Reguły pochodzenia konwencji PEM
  2. Zmienione reguły pochodzenia określone w konwencji PEM