Zasada terytorialności

 

Art. 39 ust. 3 („Wymogi ogólne”) i art. 51 („Produkty powracające”) umowy o handlu i współpracy między UE a Zjednoczonym Królestwem

Zasada terytorialności oznacza, że towary o preferencyjnym pochodzeniu muszą być produkowane bez przerwy na terytorium stron umowy o wolnym handlu.

  • Aby uzyskać status pochodzenia, produkcja musi odbywać się na terytorium UE lub na terytorium kraju lub państw objętych preferencyjnym porozumieniem handlowym i nie może być częściowo prowadzona poza tym terytorium.
  • Szczególne zasady mają zastosowanie do towarów pochodzących wywożonych do innego państwa spoza obszaru preferencyjnego handlu i powracających do obszaru preferencyjnego:
    • Jeżeli towary pochodzące wywożone do innego państwa poza preferencyjnym obszarem handlu są tam używane, zmieniane, poddawane obróbce lub przetwarzane, zostaną one uznane za niepochodzące z chwilą powrotu do kraju wywozu.

Przykład:

UE zawarła umowę handlową z Kolumbią, Ekwadorem i Peru. Opony pochodzące z UE (zgodnie z regułami pochodzenia określonymi w umowie handlowej) są wywożone do USA, gdzie są przetwarzane na koła. Koła są następnie importowane do UE z USA.

Gdyby koła były następnie wywożone z UE do Kolumbii, nie byłyby one uważane za pochodzące z UE, ponieważ opony były dalej przetwarzane poza terytorium preferencyjnego obszaru handlu objętego umową handlową.

    • Jeżeli można wykazać zgodnie z wymogami organów celnych, że towary powracające do kraju wywozu są tymi samymi towarami co towary wywiezione i nie zostały poddane żadnym czynnościom wykraczającym poza czynności niezbędne do zachowania ich w dobrym stanie, gdy znajdowały się w państwie trzecim lub podczas wywozu, dane towary zachowują status pochodzenia. Takie postanowienia dotyczące „produktów powracających” istnieją we wszystkich preferencyjnych uzgodnieniach handlowych.

      Eksporter występujący o wystawienie preferencyjnego dowodu pochodzenia lub sporządzenie preferencyjnego dowodu pochodzenia musi być w stanie udowodnić za pomocą dokumentów uzupełniających (np. świadectwa niemanipulacyjnego wystawionego przez organy celne państwa trzeciego), że towary powracające są tymi samymi towarami co towary wywiezione.

Przykład:

UE jest członkiem konwencji paneurośródziemnomorskiej. Towary pochodzące z UE (zgodnie z regułami pochodzenia określonymi w konwencji) są wywożone do Rosji. Są one następnie importowane do UE z Rosji bez żadnego przetwarzania lub przetwarzania.

Gdyby te powracające towary były następnie wywożone do Serbii, nadal byłyby uważane za pochodzące z UE, ponieważ są takie same jak towary wywiezione do Rosji i nie zostały poddane żadnym czynnościom wykraczającym poza czynności niezbędne do zachowania ich w dobrym stanie w Rosji lub podczas wywozu. Do eksportera w UE należy wykazanie, że towary są takie same jak towary wywożone do Rosji.

Przykład:

UE zawarła umowę handlową z Chile. Maszyna tunelowa pochodząca z UE (zgodnie z regułami pochodzenia określonymi w umowie handlowej) jest wywożona do Ekwadoru z UE. Po dwóch latach maszyna jest najpierw importowana z powrotem do UE, a następnie wywożona do Chile. Utracił on status pochodzenia, ponieważ został wykorzystany w Ekwadorze.