Dokumenty i procedury odprawy celnej

W tym rozdziale znajdziesz:

• dokumenty potrzebne do odprawy celnej w UE
• informacje na temat sposobu uzyskania numeru EORI
• różne procedury celne
• informacje dotyczące dowodów pochodzenia w ramach odprawy celnej
• szczegółowe informacje dla każdego państwa członkowskiego UE dotyczące przywozu

Dokumenty potrzebne do odprawy celnej w UE

Dowód pochodzenia

Dowód pochodzenia jest międzynarodowym dokumentem handlowym poświadczającym, że towary zawarte w przesyłce pochodzą z określonego kraju lub terytorium. Jest on zgłaszany wraz z dokumentem SAD i przedstawiany wraz z nim do odprawy celnej.

Ogólnie rzecz biorąc, status pochodzenia towarów może zostać udowodniony przez:

• świadectwa niepreferencyjnego pochodzenia, które poświadczają, że kraj pochodzenia towarów nie kwalifikuje się do preferencyjnego traktowania. Świadectwa te są zazwyczaj wydawane przez izby handlowe.
• świadectwa preferencyjnego pochodzenia, które umożliwiają korzystanie z obniżonych lub zerowych ceł w przypadku przywozu z państw trzecich, z którymi podpisano umowę preferencyjną.

Świadectwa takie muszą być wystawione przez organy celne kraju wywozu i przedstawiane przy odprawie celnej.

• rodzaj certyfikatu, którego dotyczy wniosek, określa każda umowa preferencyjna: Formularz A (dla systemu GSP), MED EUR (w niektórych konkretnych przypadkach w systemie PEM) lub 1 EUR (wszystkie inne przypadki)

• deklaracje na fakturze wystawione przez eksportera w kraju korzystającym lub w kraju partnerskim. Należy rozróżnić dwie sytuacje
  • w przypadku przesyłek o wartości nieprzekraczającej 6 000 EUR deklaracje na fakturze mogą być wystawiane przez każdego eksportera w kraju korzystającym/kraju partnerskim.
  • w przypadku przesyłek o wartości przekraczającej 6 000 EUR deklaracje na fakturze wystawiane są wyłącznie przez upoważnionego eksportera.

Szczególnym przypadkiem deklaracji na fakturze jest system REX.

Można również przedstawić świadectwa wiążącej informacji taryfowej lub wiążącej informacji o pochodzeniu.

Zob. również:

• Pobierz jednolity dokument administracyjny (SAD) (dokument Excel)
• Więcej informacji na temat zgłoszenia celnego

Przywozowa deklaracja skrócona (ENS)

Przywozowa deklaracja skrócona zawiera informacje o ładunku przekazywane z wyprzedzeniem na temat przesyłek wprowadzanych do UE. Umożliwia ona organom celnym przeprowadzenie analizy ryzyka do celów bezpieczeństwa i ochrony. PDS musi zostać złożony w pierwszym urzędzie celnym wprowadzenia do UE przez przewoźnika towarów (przez przewoźnika towarów, chociaż w niektórych przypadkach może to zrobić importer-odbiorca lub przedstawiciel przewoźnika lub importera) – nawet jeżeli towary nie zostaną przywiezione do UE. Zastosowanie mają następujące terminy składania PDS w oparciu o rodzaj transportu przewożącego towary

• kontenerowy ładunek morski: co najmniej 24 godziny przed rozpoczęciem załadunku w porcie zagranicznym
• masowy ładunek morski: co najmniej 4 godziny przed przybyciem
• żegluga morska bliskiego zasięgu: co najmniej 2 godziny przed przybyciem
• loty krótkodystansowe (mniej niż 4 godziny): co najmniej według rzeczywistego czasu startu statku powietrznego
• loty długodystansowe (4 godziny lub więcej): co najmniej 4 godziny przed przybyciem do pierwszego portu lotniczego na obszarze celnym UE
• ruch drogowy: co najmniej 1 godzina przed przybyciem

Uwaga: Przywozowa deklaracja skrócona wymaga informacji zawartych w dokumentach pochodzących od eksportera (rachunek konosamentu, faktury handlowe itp.). Należy upewnić się, że dokumenty te docierają do strony odpowiedzialnej za złożenie zgłoszenia w terminie. Więcej informacji na temat przywozowej deklaracji skróconej. W unijnym kodeksie celnym wprowadzono do tego zgłoszenia więcej szczegółowych informacji na temat analizy ryzyka. Zob. najczęściej zadawane pytania dotyczące PDS.

Rejestracja jako podmiot gospodarczy (numer EORI)

Numer rejestracyjny i identyfikacyjny przedsiębiorcy (EORI) jest niepowtarzalnym identyfikatorem nadawany przez organ celny w państwie UE wszystkim przedsiębiorcom (zarówno przedsiębiorstwom, jak i osobom fizycznym) prowadzącym działalność objętą unijnymi przepisami prawa celnego. Importerom mającym siedzibę poza UE nadawany zostanie numer EORI po raz pierwszy:

• zgłoszenie celne
• przywozowa deklaracja skrócona (ENS)
• wywozową deklarację skróconą (EXS)

Przedsiębiorcy używają tego numeru we wszystkich kontaktach z organami celnymi UE, w przypadku gdy wymagany jest identyfikator z siedzibą w UE, na przykład w zgłoszeniach celnych. Już przydzielone numery EORI mogą być sprawdzane w Komisji Europejskiej. Organy, które rejestrują numery EORI w każdym kraju UE, można wyszukać.

Zob. również wytyczne EORI.

Procedury celne w UE

Po przybyciu towarów do urzędu celnego wprowadzenia do UE towary są czasowo składowane pod dozorem celnym (nie dłużej niż 90 dni) do czasu objęcia ich jedną z następujących procedur celnych (lub powrotnego wywozu):

Dopuszczenie do obrotu

Celem procedury dopuszczenia do obrotu jest dopełnienie wszystkich formalności przywozowych, tak aby towary mogły zostać sprzedane na rynku unijnym.

Towary są dopuszczane do konsumpcji po spełnieniu wszystkich wymogów przywozowych:

• Uiszczono wszystkie obowiązujące cła taryfowe i inne opłaty.
• Przedstawiono pozwolenia na przywóz towarów objętych kontyngentami.
• Przedstawiono wszystkie stosowne zezwolenia i świadectwa (np. świadectwo weterynaryjne dla niektórych zwierząt lub produktów pochodzenia zwierzęcego).

Przywożone towary są objęte procedurą w drodze zgłoszenia celnego. Datą przyjęcia tego zgłoszenia przez urząd celny w kraju UE jest również data brana pod uwagę przy obliczaniu kwoty należności celnych przywozowych, podatku od wartości dodanej i akcyzy, w stosownych przypadkach.

Specjalne procedury

Towary mogą być objęte jedną z następujących metod obróbki:

• Tranzyt unijny, który obejmuje:
  • Tranzyt zewnętrzny – towary nieunijne mogą być przemieszczane z jednego punktu do drugiego na obszarze celnym UE bez podlegania należnościom celnym przywozowym, innym opłatom związanym z przywozem towarów (tj. podatkom wewnętrznym) i środkom polityki handlowej. Przemieszczanie towarów do innego państwa członkowskiego UE oznacza, że procedury odprawy celnej są przenoszone do urzędu celnego przeznaczenia.
  • Tranzyt wewnętrzny – towary unijne mogą być przemieszczane z jednego punktu do drugiego na obszarze celnym UE bez zmiany ich statusu celnego. Obejmuje to transport towarów przez inne terytorium znajdujące się poza obszarem celnym UE.

• Składowanie, które obejmuje składowanie celne i wolne obszary celne:
  • Składowanie celne – Towary nieunijne mogą być składowane w pomieszczeniach lub innych miejscach zatwierdzonych przez organy celne i pod dozorem celnym („składy celne”) bez podlegania należnościom celnym przywozowym, innym opłatom związanym z przywozem towarów i środkom polityki handlowej.
  • Wolne obszary celne – państwa członkowskie mogą wyznaczyć części obszaru celnego Unii jako wolne obszary celne. Są to miejsca, w których towary mogą być wprowadzane bez ceł przywozowych, innych opłat (tj. podatków wewnętrznych) i środków polityki handlowej, dopóki nie zostaną objęte inną zatwierdzoną procedurą celną lub zostaną powrotnie wywiezione. Towary mogą również zostać poddane prostym czynnościom, takim jak przetwarzanie i przepakowywanie.

• Szczególne przeznaczenie, które obejmuje odprawę czasową i końcowe przeznaczenie:
  • Odprawa czasowa – Towary nieunijne mogą być wprowadzane do UE bez uiszczania należności celnych przywozowych, pod warunkiem że są przeznaczone do powrotnego wywozu bez zmiany. Maksymalny okres czasowego przywozu wynosi dwa lata.
  • Końcowe przeznaczenie – towary mogą zostać dopuszczone do swobodnego obrotu z zastosowaniem zwolnienia z cła lub obniżonej stawki celnej ze względu na ich szczególne przeznaczenie.
• Przetwarzanie, które obejmuje uszlachetnianie czynne i bierne:
  • Uszlachetnianie czynne – towary mogą być przywożone do UE, nie podlegając cłom, podatkom i formalnościom, w celu przetworzenia pod kontrolą celną, a następnie powrotnego wywozu. Jeżeli produkty gotowe nie zostaną ostatecznie wywiezione, podlegają one obowiązującym cłom i formalnościom.
  • Uszlachetnianie bierne – towary unijne mogą być czasowo wywożone poza obszar celny Unii w celu ich przetworzenia. Towary przetworzone mogą zostać dopuszczone do swobodnego obrotu z całkowitym lub częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.

Zob. również:

• Więcej informacji na temat procedur celnych
• Ogólny scenariusz przywozu (Europejski portal informacji celnej)
• Wytyczne dotyczące UKC (DG TAXUD)

Wymogi i organy państw członkowskich dotyczące przywozu

Jako unia celna UE korzysta z procedur przywozowych, które są w znacznym stopniu zharmonizowane. Pozostaje jednak kilka różnic między 27 państwami członkowskimi.

Zob. wykaz państw członkowskich UE i ich głównych właściwych organów, które mogą dostarczać informacji na temat procedur przywozowych, systemów handlowych, pozwoleń na przywóz oraz właściwych organów w zakresie kontroli szczególnych wymogów. Powinni oni być w stanie pomóc Ci w spełnieniu wyjątkowych wymogów dotyczących ich kraju. Organy te mogą udzielić odpowiedzi na pytania, takie jak:

• Gdzie złożyć jednolity dokument administracyjny
• Które wolne obszary celne są dostępne do wykorzystania
• Jak uzyskać pozwolenia na przywóz
• Inspekcje żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego
• Inspekcje fitosanitarne
• Kontrola zdrowotna środków spożywczych i pasz
• Normy handlowe dotyczące produktów rolnych i produktów rybołówstwa
• Kontrola handlu chemikaliami, nawozami i odpadami
• Normalizacja techniczna
• Wymogi dotyczące pakowania i etykietowania

Prawodawstwo

• Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiające kodeks celny (Dz.U. L 269 z 10.10.2013) (CELEX 32013R0952).
• Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/341 uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do przepisów przejściowych dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego w okresie, gdy nie działają jeszcze odpowiednie systemy teleinformatyczne, i zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2015/2446 (Dz.U. L-69 z 15.3.2016) ( CELEX 32016R0341).