Wyniki wyszukiwania dla "(" (51)
Wykaz terminów w słowniczku:
Regionalna organizacja handlu i strefa wolnego handlu składająca się z czterech państw europejskich: Islandia, Liechtenstein, Norwegia i Szwajcaria. Organizacja działa równolegle z Unią Europejską (UE), a wszystkie cztery państwa członkowskie uczestniczą w jednolitym rynku europejskim i należą do strefy Schengen. Nie są one jednak stronami unii celnej Unii Europejskiej.
Urząd Statystyczny UE. Eurostat gromadzi i publikuje porównywalne statystyki ze wszystkich krajów w UE poprzez standaryzację metod w ramach Europejskiego Systemu Statystycznego (ESS).
Czym jest handel elektroniczny?
Platformy internetowe na rzecz handlu elektronicznego w dużym stopniu ułatwiają handel elektroniczny. Mogą to być pojedyncze platformy handlu elektronicznego, tj. własne sklepy internetowe lub hostowane platformy, na których firma oferuje interfejs i zazwyczaj oprogramowanie zaplecza dla różnych sprzedawców i nabywców (na przykład Ebinay lub Amazon). Platformy handlu elektronicznego ułatwiają wymianę handlową, ponieważ umożliwiają sprzedawcom z jednego kraju łatwy kontakt z klientami z innych krajów. Sprzedawcy mogą reklamować i oferować swoje towary i usługi na takich platformach wielu potencjalnym klientom. Podobnie platformy takie ułatwiają poszukiwanie odpowiednich produktów dla klientów, ponieważ zostaną one przedstawione wraz z różnymi sprzedającymi i mogą je porównać. Klienci mogą być użytkownikami końcowymi lub innymi przedsiębiorstwami, które wykorzystują te towary do własnego procesu produkcji lub świadczenia usług.
Jeżeli uważa Pan/Pani za sprzedaż produktu za pośrednictwem takich kanałów internetowych klientom na rynkach zagranicznych, należy jednak ocenić te same wymogi eksportowe jak w przypadku tradycyjnych kanałów sprzedaży. Przy sprzedaży małych ilości użytkownikom końcowym ważne jest, aby poinformować się o zasadach de minimis. Przepisy takie często zwalniają produkty o niskiej wartości z taryf i zawierają jedynie minimalne wymogi formalne dotyczące niezbędnej dokumentacji. Więcej informacji na temat systemów de minimis można znaleźć tutaj:
W zależności od produktów, które chcą Państwo sprzedać, konieczne może być przeprowadzenie oceny dodatkowych wymogów. Na przykład będziesz musiał rozważyć pytania na temat bram sieciowych wykorzystywanych w internecie, na temat wymogów obowiązujących na Państwa rynku w zakresie ochrony danych osobowych i transgranicznego przekazywania danych, a także zastanowić się, w jaki sposób obchodzić się z magazynowaniem i logistyką.
Mogą Państwo skontaktować się z izbami handlowymi, agencjami promocji eksportu, doradcami lub podobnymi instytucjami, aby pomóc w tym procesie (LINK do przydatnych kontaktów). Sieć Enterprise Europe Network oferuje również ogólny przewodnik dla MŚP w zakresie handlu elektronicznego w Europie, który zawiera informacje na temat rynków zagranicznych.
Międzynarodowe warunki handlowe. Jedenaście warunków sprzedaży przyjętych na całym świecie przy podziale kosztów i odpowiedzialności między kupującym a sprzedawcą. Proponowane, aktualizowane i chronione prawem autorskim przez Międzynarodową Izbę Handlową (ICC) służą jako globalne standardy jednolitej interpretacji wspólnych klauzul umownych w handlu międzynarodowym.
Krótko mówiąc: 1) Ex Works (EXW), 2) Wolny Przewoźnik (FCA), (3) Free Alongside Ship (FAS), (4) FOB (statek wolnocłowy), (5) koszt i fracht (CFR), (6) koszt, ubezpieczenie i fracht (CIF), 7) przewóz opłacony do (CPT), (8) przewóz i ubezpieczenie opłacone na rzecz (CIP), (9) dostarczony na miejscu (DAP), dostarczony na miejscu (DPU), dostarczony na miejscu (DPU), dostarczona płatność z tytułu cła (DDP).
Organizacja polityczna, podgrupa grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku, która stanowi podstawę dialogu gospodarczego z Unią Europejską. Zostało założone w 1992 r. Jej członkami są 15 państwa regionu Karaibów, a także Republika Dominikańska. Wszystkie uczestniczące państwa w CARIFORUM, z wyjątkiem Kuby, są sygnatariuszami odpowiednio umowy o partnerstwie AKP-UE lub umowy z Kotonu i umowy o partnerstwie gospodarczym.
Państwa członkowskie: Antigua i Barbuda, Bahamy, Barbados, Belize, Kuba, Dominika, Republika Dominikańska, Grenada, Gujana, Haiti, Jamajka, Saint Kitts i Nevis, Saint Lucia, St. Vincent i Grenadyny, Surinam oraz Trynidad i Tobago.
Powiązane treści:
Dokument tranzytowy służący zarówno jako zgłoszenie celne, jak i gwarancja w krajach będących stroną Konwencji o międzynarodowym transporcie lotniczym (TIR).
Termin stosowany do wyłączenia z ogólnego systemu preferencji (GSP) produktów pochodzących z kraju korzystającego, gdy osiągają one poziom konkurencyjności na rynku UE, na którym nie potrzebują już GSP, aby konkurować. W przeciwieństwie do poprzedniego systemu GSP, który obejmował „sektory” specyficzne dla GSP, zniesienie preferencji opiera się obecnie na „sekcjach” Wspólnej Taryfy Celnej (WTC). Sekcja (tj. duża grupa produktów w danym sektorze - WTC liczy 21) z poszczególnych krajów jest „objęta” (wyłączona) z GSP, jeżeli produkty te przekraczają odpowiedni próg (57 %, 17,5 % lub 47,2 %, w zależności od rodzaju produktu) przywozu do UE w ramach GSP tych samych produktów jako średnia roczna w ciągu ostatnich trzech lat.
Ogólnie rzecz biorąc, jest to importer, który płaci taryfę. Importer deklaruje wartość towarów podlegających ocleniu organowi celnemu w kraju przywozu, a ostateczna ocena wartości towarów odbywa się przez organy celne. Najczęściej to wartość transakcyjna (cena faktycznie zapłacona przez kupującego na rzecz sprzedawcy) służy za podstawę wyceny wartości.
Celem konwencji PEM dotyczącej reguł pochodzenia jest ustanowienie wspólnych reguł pochodzenia i kumulacji wśród 25 umawiających się stron (UE, EFTA, kraje bałkańskie, kraje bałkańskie, południowe i wschodnie, kraje objęte umową o wolnym handlu) oraz UE w celu ułatwienia handlu i zintegrowania łańcuchów dostaw w ramach tej strefy.
Forma diagonalnej kumulacji, która istnieje wyłącznie w ramach ogólnego systemu preferencji (GSP) i działa między członkami regionalnej grupy krajów beneficjentów (np. ASEAN).
Powiązane treści: