Wyniki wyszukiwania dla "(" (51)
Wykaz terminów w słowniczku:
Instrumenty ochrony handlu są wykorzystywane do przywrócenia sprawiedliwości i równych warunków działania w przypadku przywozu danego produktu z państwa trzeciego do UE po sztucznie zaniżonych cenach, co szkodzi europejskiemu przemysłowi wytwórczemu. Pozwalają one na dodawanie dodatkowych ceł na przywóz do UE w przypadku nieuczciwego handlu.
Instrumenty ochrony handlu mogą radzić sobie z niskimi cenami importowymi tylko wtedy, gdy ceny te są dumpingowe, subsydiowane lub powodują gwałtowny i nieprzewidziany gwałtowny wzrost przywozu.
Środki ochrony handlu dotyczą jedynie około 1 % całkowitej wielkości przywozu do UE.
Unijne przepisy dotyczące ochrony handlu, zgodnie z zasadami Światowej Organizacji Handlu, obejmują instrumenty służące:
• Antydumping
• antysubsydyjne
• zabezpieczenia
W ramach umowy handlowej produkty posiadają status pochodzenia w kraju partnerskim, jeżeli są (i) całkowicie uzyskane lub wytworzone, lub (ii) produkty, które spełniają przepisy szczególne dla danego produktu. Produkty wytworzone wyłącznie z tych materiałów pochodzących są również uważane za pochodzące.
Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt. Międzynarodowa organizacja, której celem jest poprawa zdrowia zwierząt na całym świecie. Normy, dyrektywy i zalecenia określone przez OIE uznaje się za globalne odniesienia Światowej Organizacji Handlu (WTO), w szczególności porozumienie w sprawie środków sanitarnych i fitosanitarnych (SPS).
„System cen wejścia” określa minimalny próg cenowy, powyżej którego cena przywożonych produktów powinna pozostać. Ma ona zastosowanie do przywozu 15 rodzajów świeżych owoców i warzyw w celu ochrony swoich producentów przed międzynarodową konkurencją. Progi te zależą od produktu, kraju partnerskiego i sezonu. EPS ma zastosowanie w połączeniu z cłami importowymi ad valorem.
System certyfikacji pochodzenia towarów, który obowiązuje w odniesieniu do ogólnego systemu preferencji (GSP) Unii Europejskiej od dnia 1 stycznia 2017 r. Opiera się ona na zasadzie deklaracji własnej zgodności przez podmioty gospodarcze, które same wypełniają tzw. oświadczenia w sprawie Origin.Aby być uprawnione do sporządzania oświadczenia o pochodzeniu, podmioty gospodarcze będą musiały być zarejestrowane w bazie danych przez właściwe organy państwa, w którym prowadzą działalność. Podmiot gospodarczy stanie się „zarejestrowanym eksporterem”.
Powiązane treści:
Nomenklatura międzynarodowa opracowana przez Światową Organizację Celną (w formie sześciocyfrowych kodów) umożliwiająca wszystkim krajom uczestniczącym klasyfikowanie towarów będących przedmiotem obrotu na wspólnej podstawie. Oprócz sześciocyfrowego poziomu państwa mogą wprowadzać krajowe rozróżnienia w odniesieniu do taryf i wiele innych celów. W związku z tym, aż do poziomu kodu HS-6, wszystkie kraje korzystające ze zharmonizowanego systemu klasyfikują produkty w ten sam sposób.
Powiązane treści:
Taryfa jest cłem lub podatkiem pobieranym przy przywozie towarów. W większości przypadków taryfa jest stawką ad valorem (wartość procentowa wartości) lub określoną taryfą (np. 100 USD za tonę). Rzadziej stosuje się taryfy złożone złożone z obu tych elementów. Cła są w większości nakładane na przywóz, ale istnieją przypadki taryf celnych na wywóz. Taryfy generują dochody dla sektora instytucji rządowych i samorządowych oraz zwiększają ceny przywożonych produktów, co daje produktom krajowym przewagę cenową.
Powiązane treści:
Skrót Unii Europejskiej (UE), która składa się z 27 państw (Belgia, Bułgaria, Republika Czeska, Dania, Niemcy, Estonia, Irlandia, Grecja, Hiszpania, Francja, Chorwacja, Włochy, Cypr, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Węgry, Malta, Niderlandy, Austria, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowenia, Słowacja, Finlandia, Szwecja), od dnia 1 lutego 2020 r. (Zjednoczone Królestwo opuściło UE 31 stycznia 2020 r.)
Traktat, który był prekursorem Światowej Organizacji Handlu (WTO). Służyły one jako ramy negocjacji mających na celu liberalizację handlu światowego i przyczyniły się do kształtowania wielostronnego systemu handlowego.
GATT 1947 odnosi się do starej wersji GATT, natomiast GATT 1994 to nowa wersja Układu ogólnego, włączona do WTO, która reguluje handel towarami.
Traktat między Unią Europejską a grupą państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku („kraje AKP”). Umowa podpisana w czerwcu 2000 r. stanowi ramy współpracy między członkami państw AKP a UE. Podstawowe zasady umowy z Kotonu obejmują: równość partnerów, udział globalny (państwa i podmioty niepaństwowe), dialog i regionalizację.