Zasady handlu
UE dysponuje specjalnymi uzgodnieniami handlowymi wspierającymi kraje rozwijające się.
Ogólny system preferencji taryfowych
UE oferuje swój obecny GSP krajom o niskim i średnim niższym dochodzie. Program przewiduje częściowe lub całkowite zniesienie ceł UE w odniesieniu do dużej liczby produktów wprowadzanych na rynek UE.
Ogólny system preferencji taryfowych Plus (GSP+)
System GSP Plus jest szczególnym rozwiązaniem motywacyjnym dotyczącym zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów. Obniżono w nim cła przywozowe UE do 0 % dla podatnych na zagrożenia krajów o niskim i średnim dochodzie, które wdrażają 27 konwencji międzynarodowych dotyczących praw człowieka, praw pracowniczych, ochrony środowiska i dobrych rządów.
Wszystko oprócz broni (EBA)
System EBA jest szczególnym rozwiązaniem dla krajów najsłabiej rozwiniętych, które zapewnia pełny bezcłowy i bezkontyngentowy dostęp do jednolitego rynku UE dla wszystkich produktów z wyjątkiem broni i uzbrojenia.
Umowy o partnerstwie gospodarczym (EPA)
Umowy o partnerstwie gospodarczym to porozumienia dotyczące handlu i rozwoju między UE a państwami Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) mające na celu ułatwienie integracji AKP z gospodarką światową poprzez stopniową liberalizację handlu i lepszą współpracę związaną z handlem.
Inne szczególne porozumienia handlowe obejmują:
Rozporządzenie w sprawie dostępu do rynku (MAR)
Rozporządzenie MAR zapewnia bezcłowy i bezkontyngentowy dostęp do rynku UE dla produktów pochodzących z tych państw AKP, które nie korzystają z systemu EBA i które zawarły umowy o partnerstwie gospodarczym, które oczekują na ratyfikację.
Europejski Obszar Gospodarczy (EOG)
EOG łączy 27 państw członkowskich UE i trzy państwa Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – Islandię, Liechtenstein i Norwegię – na jednolitym rynku UE, gwarantując swobodny przepływ towarów, usług, osób i kapitału, a także jednolitą politykę (konkurencję, transport, energię, współpracę gospodarczą i walutową).
Unie celne
UE należy do trzech unii celnych
Unia celna zapewnia swobodny przepływ towarów między dwoma częściami unii celnej, dostosowanie do taryf zewnętrznych, zharmonizowane środki polityki handlowej, wspólne normy i wzajemną pomoc w sprawach celnych, a także współpracę w innych dziedzinach.
Kraje i terytoria zamorskie (KTZ)
KTZ nie należą do terytorium Wspólnoty Europejskiej, lecz są konstytucyjnie powiązane z czterema państwami członkowskimi (Danią, Francją i Niderlandami). Wspólnota Europejska przyznaje jednostronne preferencje handlowe wszystkim produktom pochodzącym z KTZ w celu wspierania ich rozwoju gospodarczego i społecznego, jak również ustanowienia ścisłych stosunków gospodarczych między nimi a Wspólnotą jako całością.