Glosariusz

Termin stosowany do wyłączenia z ogólnego systemu preferencji (GSP) produktów pochodzących z kraju korzystającego, gdy osiągają one poziom konkurencyjności na rynku UE, na którym nie potrzebują już GSP, aby konkurować. W przeciwieństwie do poprzedniego systemu GSP, który obejmował „sektory” specyficzne dla GSP, zniesienie preferencji opiera się obecnie na „sekcjach” Wspólnej Taryfy Celnej (WTC). Sekcja (tj. duża grupa produktów w danym sektorze - WTC liczy 21) z poszczególnych krajów jest „objęta” (wyłączona) z GSP, jeżeli produkty te przekraczają odpowiedni próg (57 %, 17,5 % lub 47,2 %, w zależności od rodzaju produktu) przywozu do UE w ramach GSP tych samych produktów jako średnia roczna w ciągu ostatnich trzech lat.

Południowoamerykański blok handlowy ustanowiony na mocy traktatu Asunción w 1991 r. i Protokół w sprawie Ouro Preto w 1994 r.

Jej członkowie są w pełni członkami

• Argentyna
• Brazylia
• Paragwaj
• Urugwaj

Wenezuela jest pełnoprawnym członkiem, ale od grudnia 1 r. została zawieszona.

Kraje stowarzyszone to:

• Boliwia
• Chile
• Kolumbia
• Ekwador
• Gujana
• Peru
• Surinam

Obserwatorami są Nowa Zelandia i Meksyk. UE obniża stawki celne na handel między tymi krajami nawet o 90 %.

Instrumenty ochrony handlu są wykorzystywane do przywrócenia sprawiedliwości i równych warunków działania w przypadku przywozu danego produktu z państwa trzeciego do UE po sztucznie zaniżonych cenach, co szkodzi europejskiemu przemysłowi wytwórczemu. Pozwalają one na dodawanie dodatkowych ceł na przywóz do UE w przypadku nieuczciwego handlu.

Instrumenty ochrony handlu mogą radzić sobie z niskimi cenami importowymi tylko wtedy, gdy ceny te są dumpingowe, subsydiowane lub powodują gwałtowny i nieprzewidziany gwałtowny wzrost przywozu.
Środki ochrony handlu dotyczą jedynie około 1 % całkowitej wielkości przywozu do UE.

Unijne przepisy dotyczące ochrony handlu, zgodnie z zasadami Światowej Organizacji Handlu, obejmują instrumenty służące:
• Antydumping
• antysubsydyjne
• zabezpieczenia

Produkt jest zgodny z zasadą, gdy wartość wszystkich lub poszczególnych materiałów niepochodzących nie przekracza określonego procentu ceny ex-works produktu końcowego.

Wzór do obliczania wartości materiałów niepochodzących jest następujący:

Wartość regionalna produktu w FOB = ((FOB – wartość materiałów niepochodzących)/FOB) x 100

gdzie

„Wartość materiałów niepochodzących” = wartość celna w chwili przywozu wszystkich materiałów niepochodzących użytych w produkcji produktu, lub, jeżeli nie jest znana i nie może być ustalona, pierwsza możliwa do ustalenia cena zapłacona za materiały niepochodzące w UE lub preferencyjny kraj partnerski.

„wartość celna” = wartość ustalona zgodnie z Porozumieniem w sprawie stosowania artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 r. (Porozumienie WTO w sprawie ustalania wartości celnej).

„Cena ex-works” = cena ex-works produktu zapłacona lub należna producentowi, który dokonał ostatniej obróbki lub przetworzenia, pod warunkiem że cena ta zawiera wartość wszystkich użytych materiałów i wszystkich innych kosztów poniesionych podczas produkcji produktu, pomniejszoną o wszelkie podatki wewnętrzne, które są zwracane lub mogą być zwracane, jeżeli uzyskany produkt zostanie wywieziony.

Reguła jest spełniona, jeżeli wartość procentowa materiałów niepochodzących w procentach nie przekracza wartości procentowej określonej w normie dotyczącej danego wyrobu.

Więcej informacji na temat metody obliczania w umowie między UE a Japonią można znaleźć w nocie 4 – Obliczanie maksymalnej wartości materiałów niepochodzących w rozdziale dotyczącym reguł pochodzenia w umowie o partnerstwie gospodarczym między UE a Japonią.

Przykład 1: Dzban z tworzywa sztucznego (pozycja HS 39.24)

W niektórych porozumieniach handlowych UE reguła dotycząca dzwonków z tworzywa sztucznego (pozycja HS 39.24) wymaga:

„Wytwarzanie [produkcji], w którym wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza 50 % ceny ex-works produktu (MaxNOM 50 % (EXW))”

Producent soków z tworzywa sztucznego wykorzystuje następujące materiały niepochodzące przywożone spoza UE i kraju partnerskiego:

Granulki z tworzyw sztucznych (pozycja HS 39.03) (wartość 2 EUR)

— Lid (pozycja HS 39.24) (wartość 0,50 EUR).

Sok z tworzywa sztucznego (cena ex-works 6 EUR) jest zgodny z regułą pochodzenia, ponieważ wartość użytych materiałów niepochodzących wynosi mniej niż 50 % ceny ex-works.

Przykład 2: Łańcuchy przeciwpoślizgowe (pozycja HS 73.15)

W niektórych preferencyjnych warunkach handlu UE zasada dla łańcuchów przeciwpoślizgowych (pozycja HS 73.15) wymaga:

„Produkcja [Produkcja], w którym wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących objętych pozycją 73.15 nie przekracza 50 % ceny ex-works produktu (MaxNOM 50 % (EXW))

Producent łańcuchów przeciwpoślizgowych stosuje następujące materiały niepochodzące przywożone spoza UE i kraju partnerskiego

Łańcucha (pozycja HS 73.15) (wartość 150 EUR)

Drut ze stali nierdzewnej (pozycja HS 72.23) (wartość 60 EUR)

Łańcuch przeciwpoślizgowy (cena ex-works 350 EUR) jest zgodny z regułą pochodzenia, ponieważ wartość materiałów niepochodzących objętych pozycją HS 73.15 jest mniejsza niż 50 % ceny ex-works łańcucha przeciwpoślizgowego, mimo że całkowita wartość wszystkich materiałów niepochodzących przekracza 50 % ceny ex-works produktu.

Przepis, który zezwala na stosowanie niewielkiej ilości materiałów niepochodzących, wykorzystywanych do produkcji towarów bez wpływu na ich status pochodzenia, o ile nie przekracza określonego progu (zwykle ustala się na około 10 % lub 15 % ceny ex-works lub wagi towaru, w zależności od preferencyjnych uzgodnień handlowych). Jeżeli jednak przepis szczególny dotyczący produktu zezwala już na stosowanie odsetka materiałów niepochodzących, tolerancja nie może być wykorzystana do przekroczenia tej kwoty. Zasada tolerancji jest również znana jako „de minimis”.