Wykaz terminów w słowniczku:
Procedura celna umożliwiająca przemieszczanie towarów z jednego miejsca w UE do innego.
Skrót Unii Europejskiej (UE), która składa się z 27 państw (Belgia, Bułgaria, Republika Czeska, Dania, Niemcy, Estonia, Irlandia, Grecja, Hiszpania, Francja, Chorwacja, Włochy, Cypr, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Węgry, Malta, Niderlandy, Austria, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowenia, Słowacja, Finlandia, Szwecja), od dnia 1 lutego 2020 r. (Zjednoczone Królestwo opuściło UE 31 stycznia 2020 r.)
Szereg indywidualnych umów między UE a śródziemnomorskimi krajami partnerskimi w związku z deklaracją barcelońską. Zakres tych umów jest zasadniczo ograniczony do handlu towarami, a szereg negocjacji dwustronnych jest w toku lub jest przygotowywanych w celu pogłębienia układów o stowarzyszeniu.
Te trwające lub przyszłe negocjacje dotyczą dalszej liberalizacji handlu produktami rolnymi, liberalizacji handlu usługami, akredytacji i akceptacji produktów przemysłowych oraz konwergencji regulacyjnej.
Traktat, który był prekursorem Światowej Organizacji Handlu (WTO). Służyły one jako ramy negocjacji mających na celu liberalizację handlu światowego i przyczyniły się do kształtowania wielostronnego systemu handlowego.
GATT 1947 odnosi się do starej wersji GATT, natomiast GATT 1994 to nowa wersja Układu ogólnego, włączona do WTO, która reguluje handel towarami.
Porozumienie między dwoma podmiotami, które jest prawnie wiążące tylko dla tych dwóch podmiotów, ze świadczeniami zwykle niepodzielonymi z innymi.
Traktat między Unią Europejską a grupą państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku („kraje AKP”). Umowa podpisana w czerwcu 2000 r. stanowi ramy współpracy między członkami państw AKP a UE. Podstawowe zasady umowy z Kotonu obejmują: równość partnerów, udział globalny (państwa i podmioty niepaństwowe), dialog i regionalizację.
Uzgodnienia dotyczące handlu i rozwoju między UE a państwami Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) – mające na celu ułatwienie integracji krajów AKP z gospodarką światową poprzez stopniową liberalizację handlu i poprawę współpracy związanej z handlem. Są one ustalane w ramach umowy o partnerstwie AKP-UE (znanej jako umowa z Kotonu), która reguluje stosunki między UE a państwami AKP.
W ramach umów o partnerstwie gospodarczym rynki UE są natychmiast i w pełni otwarte, podczas gdy kraje AKP mają 15 lat na otwarcie dla przywozu do UE (z ochroną na przywóz towarów wrażliwych), a nawet do 25 lat w wyjątkowych przypadkach.
Powiązane treści:
Umowy o partnerstwie gospodarczym
EPA – Afryka Wschodnia i Południowa
EPA – Wspólnota Wschodnioafrykańska
Umowa o partnerstwie gospodarczym UE-CARIFORUM
Umowa przejściowa o partnerstwie między UE a państwami Pacyfiku
Unia Europejska jest wyjątkową unią gospodarczą i polityczną między 27 krajami UE, które łącznie pokrywają znaczną część kontynentu. Jest to największy na świecie blok handlowy, największy eksporter gotowych towarów i usług, a także największy rynek importowy dla ponad 100 krajów. Główną siłą napędową gospodarki unijnej jest jednolity rynek. Umożliwia on swobodny przepływ towarów, usług, kapitału i osób.
Kompleksowe ramy dla przepisów i procedur celnych w UE, których celem jest wyeliminowanie papierowej formy dokumentów i w pełni zautomatyzowana unia celna. Unijny kodeks celny wszedł w życie w dniu 1 maja 2016 r., ale nadal obowiązują pewne rozwiązania przejściowe, przede wszystkim dlatego, że nie wszystkie systemy elektroniczne muszą jeszcze dopełnić formalności.
Koncepcja AEO opiera się na partnerstwie między przedsiębiorstwami wprowadzonymi przez Światową Organizację Celną (WCO) w celu zapewnienia bezpieczeństwa łańcucha dostaw przy jednoczesnym ułatwieniu procedur celnych.
Przedsiębiorcy, którzy dobrowolnie spełniają szereg kryteriów, działają w ścisłej współpracy z organami celnymi. Oznacza
to, że zawsze musi istnieć związek między służbą celną a wnioskodawcą/AEO.
Stosunki te muszą opierać się na zasadach wzajemnej przejrzystości, poprawności, sprawiedliwości i odpowiedzialności.
Powiązane treści: